65. Fort St. Pieter

'Ik heb de Sint-Pietersberg beklommen en bevind mij ogenblikkelijk op het 
hoogste punt der gesloopte vesting, een prachtig bolwerk ter verdediging van Maastricht, 
dat de Noord-Nederlandse Staten, op Luiks grondgebied, zonder vorm van proces in 1701 hebben neergezet en blijven behouden, tot  op het einde der vorige eeuw. Ik heb met opzet mijne opzet mijne positie gekozen op het rondeel, waar ik de vorige week een geit zag grazen en een kind zag spelen; dat plekje kwam mij toen bijzonder dichterlijk voor en ik geniet er een uitzicht naar de vier windstreken, zonder door bergen of bomen gehinderd te worden ... .'. Met deze poëtische beschrijving begon in 1884 een anonieme auteur in het tijdschrift. De Maasgouw zijn archeologische wandeling over de Sint-Pietersberg. Hij beschrijft treffend de unieke plek waar het fort werd gebouwd en het schitterende uitzicht dat door militairen vooral om zijn strategische kwaliteiten werd gewaardeerd. Het fort kon in de jaren 2001/2002 in stilte en rust zijn driehonderdste verjaardag vieren, maar in 2006 en 2007 gonsde het er van de activiteiten en werd alles gedaan om het gehavende oude vestingwerk weer iets van zijn oude uitstraling terug te geven. Dit boek verscheen bij gelegenheid van de oplevering van die werkzaamheden. Wordt het niet langzaam tijd voor nieuwe poëtische overpeinzingen over de schoonheid 
van het fort en zijn omgeving?